Trouglasti oblik baklje simbolično predstavlja tri olimpijske vrednosti, izuzetnost, poštovanje i prijateljstvo, potom tadašnji olimpijski moto “Citius, Altius, Fortius”, kao i treće gostovanje Olimpijskih igara u Londonu. Baklja je napravljena od dva omota aluminijumske legure. Probijena je sa 8.000 rupica u znak poštovanja prema 8.000 nosilaca baklje i 8.000 milja staze prenosa u Ujedinjenom Kraljevstvu.

Na dan ceremonije otvaranja, plamen je sa Taufer Bridža do stadiona prenet gliserom, koji su nosili fudbaler Dejvid Bekam i mlada fudbalerka Džejd Bejli. Preneli su plamen na Stiva Redgrejva, petostrukog osvajača zlatne olimpijske medalje u veslanju. Kotao, visine 8.5 metara, napravljen je u obliku cveta od bakarnih latica. Svaka od ovih latica, koju je donela nacija učesnica, trebalo je da procveta tokom Igara. Nakon Igara, svakoj zemlji učesnici uručena je latica kao uspomena na sportska dostignuća svojih sportista. Na latici je ugravirano ime zemlje. Na ceremoniji u Londonskom muzeju dizajna, baklja je osvojila nagradu za dizajn godine.

Pokret, inovacija i brazilski ukus čine suštinu baklje, čiji dizajn ima za cilj da odrazi susret olimpijskog plamena sa ljudskom toplinom naroda Brazila. Gornji deo baklje je napravljen od nekoliko segmenata, koji se otvaraju i šire. Ovi segmenti svojim plutajućim efektom predstavljaju napor sportista. Kada se otvore, otkrivaju elemente koji predstavljaju raznolikost, energiju i bogati prirodni pejzaž zemlje, u bojama brazilske zastave: nebo i njegovo zlatno sunce; planine i njihove zelene krivine; plavo more i njegovo tečno talasanje; tlo - sa šarom kao na čuvenim mozaicima šetališta Kopakabana.

U Brazilu, nosioci baklje su morali biti stanovnici te zemlje. Oni se bili birani od strane opšte javnosti kao "svakodnevni heroji" koji predstavljaju najbolje od Brazila i koji prave razliku u svojoj zajednici.

Baklja je inspirisana cvetom trešnje sakure, simboličnim drvetom u Japanu. Na vrhu se širi i formira pet latica iz kojih izlazi plamen. Gledano odozgo, podsećaju na oblik cveta trešnje. Ružičasta boja baklje je takođe referenca na sakuru, a u centralnom gornjem delu nalazi se olimpijski amblem Tokio 2020. Baklja ima mehanizam sa dva sagorevanja koji proizvodi visokokalorični plavi plamen i katalitičku reakciju bez plamena. Ovo osigurava da plamen ostane upaljen i da ima crvenkastu boju.

Dana 12. marta 2020. godine, plamen je zapaljen u Olimpiji usred pandemije koronavirusa, ali je nakon masovnih okupljanja u Sparti odlučeno da se ostatak prenosa u Grčkoj suspenduje radi zaštite stanovništva. Ipak, baklja je predata Organizacionom odboru Igara 19. marta, dok je 20. marta stigla u prefekturu Miyagi u Japanu. Tokom narednih dana, plamen je bio izložen u prefekturama Iwate, Miyagi i Fukushima, kao znak solidarnosti sa regionima pogođenim zemljotresom i cunamijem 2011. godine. Planirani prenos u Japanu je odložen zbog pandemije, ali je konačno počeo 25. marta 2021. godine u prefekturi Fukushima, obeležavajući početak 121-dnevnog prenosa kroz 47 prefektura. Baklja je posetila brojne ikonične lokacije, uključujući vodopad Nachi i hram Hōryū-ji, dok su u pojedinim regionima delovi prenosa bili modifikovani zbog pandemije. Na svečanom otvaranju u Tokiju 23. jula, plamen su uneli olimpijski šampioni i medicinski radnici, a Naomi Osaka je zapalila kazan, označavajući početak Igara.

Prvi put u istoriji štafenog nošenja olimpijske baklje, prvi nosilac baklje je bila žena, strelkinja, Ana Korakaki.

Dizajner: Tokujin Yoshioka Inc.