Sonja Heni, rođena 8. aprila 1912. godine, bila je norveška umetnička klizačica i glumica. Trostruka je Olimpijska šampionka u pojedinačnom klizanju, 10 puta je bila svetska i 6 puta evropska šampionka. Po broju osvojenih medalja niko ni do dan danas nije uspeo da je stigne, stoga Sonja i dalje drži titulu najbolje klizačice sveta.

Rođena je u Kristijaniji (današnji Oslo) u dobrostojećoj porodici. Njen otac, Vilhelm Heni je bio krznar, ali pored toga je bio sportista, čak i svetski šampion u biciklizmu. Prvi je bodrio Sonju da se bavi sportom i podržavao je u njenoj karijeri. Ona je prvenstveno ispoljila strast prema skijanju, ali je ubrzo nakon toga pošla stopama starijeg brata i krenula da se bavi umetničkim klizanjem. Osim toga, bavila se tenisom, plivanjem i jahanjem. U trenutku kada je Henijeva ozbiljnije počela da se bavi klizanjem prekinula je tradicionalni tip školovanja i posvetila se svojoj sportskoj karijeri.

Svoje prve klizaljke dobila je za Božić kada je imala samo 8 godina, a već godinu dana kasnije je osvojila prvo mesto na juniorskom takmičenju u Oslu. Pobedila je na nacionalnom takmičenju kao jedanaestogodišnjakinja, nakon čega je prvi put nastupila na Olimpijskim igrama, 1924. godine u Šamoniju gde je od 8 sportistkinja završila na poslednjem mestu. Tokom takmičenja je bila toliko zbunjena da je nekoliko puta otklizala do ograde i tražila savete od trenera koju figuru da otkliza. Ovo je bilo u potpunosti očekivano kako je imala samo 11 godina i premalo takmičarskog iskustva. Nakon Šamonija, Sonja je počela da beleži ozbiljne rezultate, srebro na Svetskom prvenstvu u Stokholmu, potom zlato godinu dana kasnije u Oslu, posle toga je došao na red na Zimske olimpijske igre u Sent Moricu 1928. godine na kojima se Henijeva okitila zlatnim odličjem. Pobedila je sa 6 od 7 glasova sudija samo sa 15 godina. Svoju olimpijsku šampionsku titulu je odbranila i na Igrama u Lejk Plesidu 1932. godine i 1936. godine na ZOI u Garmiš-Partenkirhenu.

Prva je umetnička klizačica koja je usvojila kostim kratke suknje iznad kolena u umetničkom klizanju, ali i nošenje belih klizaljki. Kraći kostim je omogućavao jednostavnije okrete i piruete, a bele klizaljke su, osim asocijacije na sneg i njenu zemlju, imale i estetsku notu i veću dozu gracioznosti poput baletanki. Unela je velike promene u umetničko klizanje i postavila temelje u ovoj disciplini koristeći plesnu koreografiju. Njene inovativne tehnike klizanja i glamurozno držanje trajno su transformisali sport.

Godine 1936, nakon uspešne ledene predstave u Los Anđelesu koju je organizovao njen otac da bi započeo njenu filmsku karijeru, šef holivudskog studija Deril Zanuk potpisao je sa njom dugoročni ugovor sa filmskim studiom „20th Century-Fox“, koji je Sonju učinio jednom od najplaćenijih glumica tog vremena.

Henijeva je bila udata tri puta, za Dena Topinga, Vintropa Gardinera mlađeg i norveškog magnata i mecenu umetnosti Nilsa Onstada. Nakon njenog penzionisanja 1956. godine, Sonja i Onstad su se odselili u Oslo i sakupili veliku kolekciju moderne umetnosti koja je činila osnovu za „Henie Onstad Art Center“ u Høvikodenu u Bærumu.

Sredinom šezdesetih dijagnostikovana joj je hronična limfocitna leukemija. Umrla je od bolesti 1969. godine tokom leta hitne pomoći iz Pariza za Oslo. Sahranjena je sa suprugom u Oslu na vrhu brda sa pogledom na „Henie Onstad Art Center“.