Olimpijska himna je jedan od najstarijih simbola modernih Igara. Muziku je napisao grčki kompozitor Spiros Samaras (1863-1917) na stihove njegovog sunarodnika, pesnika Kostisa Palomasa (1859-1943).

Čuveni kompozitor je dobio zadatak da komponuje himnu kako bi dao muzički identitet početku Olimpijskih igara 1896. godine u Atini. Samaras je do momenta izbora već uspostavio svoju reputaciju širom Evrope. Deset godina pre toga njegova opera u tri čina „Flora Mirabilis“ odigrana je u La Skali u Milanu. Smatran je čak ravnopravnim savremenim italijanskim kompozitorima poput Đakoma Pučinija. Igre su otvorene 6. aprila 1896. godine i nakon proglašenja otvaranja od strane grčkog kralja Đorđa, orkestar i hor su po prvi put izveli olimpijsku himnu, Samaras je lično dirigovao sa ukupno 9 filharmonijskih orkestara i 250 pevača.

Do 1958. godine, himna biva potpuno zanemarena i zaboravljena do 55. zasedanja Međunarodnog olimpijskog komiteta u Tokiju. Do tada korišćeno je delo lokalnog kompozitora, ili jednostavno himna domaćina Igara. Na otvaranju zasedanja Samarasovo delo je odsvirao tokijski orkestar i hor. Prisutni su bili oduševljeni. Član Međunarodnog olimpijskog komiteta, princ Aksel od Danske je predložio da se himna ponovo svira na otvaranju što je jednoglasno usvojeno.

Na Zimskim olimpijskim igrama 1960. je nakon 64 godine izvedena himna, potom u Rimu na LOI iste godine. Od tada je sastavni deo svečanih ceremonija otvaranja i zatvaranja.